Vanmorgen strompelde ik na 4 uurtjes slaap richting de wc om snel te plassen en daarna weer door te slapen, maar dit verliep iets anders dan ik dacht. Terwijl ik de dekens open sloeg keek ik met een half open oog naar de grond naast het bed. Waar stonden m’n sloffen nou? Kon ik er nou geen gewoonte van maken om die dingen gewoon elke avond op de dezelfde plek terug te zetten? 

Ik probeer zo vroeg in de ochtend mijn ogen altijd zo dicht mogelijk te houden want als ik ze eenmaal open doe dan slaap ik daarna nooit weer. Eindelijk, sloffen gevonden! Trapje op, door de badkamer richting de woonkamer en op naar de wc. Zo, dat is fijn! 

Ik strompel terug door de woonkamer en kijk met een half oog richting de grote ramen en denk nog heel even; ik moet gordijnen kopen.  Maar dan zie ik het! Geen weg meer terug, want mijn ogen schieten open. Het daglicht dringt door tot de rest van m’n lichaam en diep in mijn lijf maakt mijn nog ietwat slaperige hart een sprongetje! Als een kind zo blij druk ik mijn neus tegen de ramen en blaas met mijn warme adem een kringetje. 

Het is echt zo, niemand kan er meer omheen. De winter is begonnen en bedekt onze lieve aardbol met een mini laagje sneeuw! Mooi.